Fabio zag er op de foto uit als een mix van Robert Downing Junior en Al Pacino. Beetje gladjes maar wel heel mannelijk, fashionable en misschien wel een beetje stout. Hij was ingenieur (expat) bij een grote Europese organisatie in Nederland, Italiaan van origine, maar opgegroeid in België en gestudeerd in Frankrijk. Best een interessante combi dus hij kreeg gelijk een vette Tinder-like van me…En zowaar was de like wederzijds…

Na 1,5 maand wat heen en weer gechat en een videokennismaking hadden we uiteindelijk een afspraak gemaakt. Ik had zelf niet zo’n zin om naar zijn huis te rijden op een doordeweekse dag en hij had vakantie, dus stelde hij voor naar mij te komen en dan zou ik voor hem gaan koken..(oke, moet ik al direct in de potten en pannen klimmen voor een eerste date?). Maar nadat ik er even over na had gedacht, ging ik akkoord. Ik had wel even zin om een echte Italiaanse maaltijd op tafel te toveren en te laten zien dat mijn Italiaanse kooklessen in Napels niet voor niets waren geweest. En wie kan je daar het beste over laten oordelen? Inderdaad een Italiaan/Belg/Fransman… (ik geloof dat ie ook een tijdje in Zwitserland heeft gewoond, maar dan wordt de blog zo lang).

Ik had me dus flink uitgesloofd en de heerlijkste (te dure) gamba’s en schelpdieren gekocht, alle Italiaanse recepten nageplozen op ‘Zupetta di Mare’ en vooraf buffelmozzarella en een rucola salade met Tagliata di Manzo, gegrilde puntpaprika’s en gepofte cherry tomaatjes (uit eigen tuin!). Verder twee flessen goeie AIX rose en 8 verschillende likeuren voor bij de koffie na… Ik denk dat je hiervoor in een goed Italiaans restaurant wel een klein fortuin had moeten neerleggen.

Fabio had eerst nog een ommetje gemaakt in het centrum van Hilversum en zou omstreeks 18.30 bij mij zijn. Uiteraard kwam ie -zoals het een Italiaan/Belg/Fransman betaamt- fashionably late. Ik deed de deur open toen hij aanbelde en……voor mij stond een heel klein, iel mannetje van 1.65 in een gele polo en zonder een fles wijn, kleine attentie of wat dan ook. Dat laatste realiseerde ik me eigenlijk pas later omdat ik zo beduusd was van de kleine, onaanzienlijke gestalte die langs me heen naar binnen liep alsof ie dagelijks bij me over de vloer kwam. “You’re less tall then I expected”, zei hij doodleuk, terwijl hij op z’n tenen ging staan om me 3 zoenen te geven… Ik moest flink bukken om zijn drie zoenen in ontvangst te nemen. Het eten was al voorbereid, dus dan maar het beste ervan maken, dacht ik nog.

Ik had verse oesters als voorafje, die meneer de Italiaan/Belg/Fransman niet lustte. Maar ik haalde hem over om ze te proberen en uiteindelijk vond ie ze toch wel lekker… Dat was wel tekenend voor hem.. Het was het allemaal net niet. Mijn hele beeld van die goddelijke, imponerende, bereisde, slimme, knappe, macho Italiaan was compleet in duigen gevallen. Het was een miezerig, muizig, klein mannetje en ik was al stiekem de NS app aan het checken wanneer zijn laatste trein ging, of een of twee eerder was ook prima. Hij bleek ook een ziekelijke klager die z’n ex-vrouw en z’n ex-vriendin -geen idee of die tegelijkertijd waren- afschilderde als inhalige heksen (oke, ik heb natuurlijk ook niet zulke aardige dingen over mijn exen gezegd ;-). Maar naarmate er meer drank in de man zat hoe relaxter en gezelliger hij alsnog werd. Hij waardeerde mijn kookkunsten ook. Dusdanig zelfs dat er foto’s van het eten werden gemaakt om naar mama in Italië te sturen. Het werd uiteindelijk nog best een gezellige avond.

Fabio heeft op de bank geslapen. Al was het maar omdat hij niet tegen snurkende vrouwen kon ;-). Bovendien was hij doodsbang voor Josie (m’n hond) die mij en mijn slaapkamer bewaakte alsof het haar belangrijkste levenstaak was en hem regelmatig haar tanden liet zien.

De volgende ochtend toen ik terugkwam van het uitlaten van de hond zei hij dat hij ons toch niet als stel voor zich zag (no kidding!) en vertrok snel in noordelijke richting… en ik dacht alleen maar…. Dit wordt weer een geweldig verhaal voor m’n blog.